Uczniowie z klas sportowych rozszerzają swoją wiedzę na temat dyscyplin paraolimpijskich.
Genezą powstania tej dyscypliny jest II wojna światowa. Siatkówka
na siedząco została wymyślona z myślą o weteranach wojennych,
a po raz pierwszy zagrano w nią w Holandii. W roku 1956 Holenderska Federacja Sportu wprowadziła nowy sport nazywając go „sitting volleyball”, którym zainteresowali się nie tylko niepełnosprawni sportowcy, ale też siatkarze zmagający się z kontuzjami stawów kolanowych i skokowych.
na siedząco została wymyślona z myślą o weteranach wojennych,
a po raz pierwszy zagrano w nią w Holandii. W roku 1956 Holenderska Federacja Sportu wprowadziła nowy sport nazywając go „sitting volleyball”, którym zainteresowali się nie tylko niepełnosprawni sportowcy, ale też siatkarze zmagający się z kontuzjami stawów kolanowych i skokowych.
W miarę upływu lat siatkówka na siedząco prężnie się rozwijała.
Pod koniec lat 70′ Światowa Organizacja Sportu Niepełnosprawnych oficjalnie wpisała siatkówkę w poczet dyscyplin sportu. W 1980 roku wykonano kolejny milowy krok – powołano do życia Światą Organizację Piłki Siatkowej dla Niepełnosprawnych, która dziś funkcjonuje
pod nazwą World Paravolley. W tym samym roku piłkę siatkową
na siedząco zaklasyfikowano do rodziny dyscyplin paraolimpijskich.
W 1978 roku Światowa Organizacja Sportu Niepełnosprawnych oficjalnie zaakceptowała ją jako dyscyplinę sportu. W 1980 roku powstała organizacja WOVD – World Organisation Volleyball
for Disabled (obecnie–World Paravolley), która w tym samym roku wprowadziła piłkę siatkową na siedząco do rodziny dyscyplin paraolimpijskich.
Od roku 1993 regularnie rozgrywane są Mistrzostwa Świata, Mistrzostwa Europy oraz Puchar Interkontynentalny, w których startują drużyny narodowe męskie oraz żeńskie.